Każdy organizm musi się ruszać, by zachować zdrowie. Bez tego nie zajdą w nim nawet najprostsze procesy metaboliczne. Aktywność fizyczna jest szczególnie ważna dla osób cierpiących na cukrzycę – stanowi istotny element leczenia tej choroby.

Regularne ćwiczenia zwiększają zużycie glukozy przez pracujące mięśnie, to zaś obniża jej poziom we krwi. Aktywność sprzyja też redukcji tkanki tłuszczowej, co pomaga kontrolować glikemię. Żadne lekarstwo nie zmniejsza insulinooporności w takim stopniu, jak właśnie ruch.

Kiedy chory na cukrzycę zaczyna treningi, mogą u niego wystąpić nagłe wahania stężenia glukozy (skoki lub spadki), wynikające z nieprzystosowania organizmu do ćwiczeń, ale po kilku tygodniach wszystko się stabilizuje. Niebezpieczeństwem w tym wypadku jest hipoglikemia, która może pojawić się z opóźnieniem, również w nocy, kilka godzin po zakończonym treningu. W czasie wysiłku poziom insuliny spada. Organizm cukrzyka sam nie ureguluje tych wahań, dlatego trzeba pamiętać o regularnych pomiarach poziomu cukru we krwi.

Trening nie powinien być zbyt intensywny i długotrwały; nie zaleca się sportów siłowych, sprintu i gier zespołowych. Najbezpieczniejsze będą ćwiczenia aerobowe i kardio, czyli energiczny marsz, pływanie, jazda na rowerze.